Tōga[]
Tōga (闘 牙, „Walczący Kieł”), znany również jako Inu no Taishō (犬 の 大将, „Wielki Psi Generał”) lub Inu no Daiyōkai (犬 の 大 妖怪, „Wspaniały Psi Demon”), był potężnym Inu Daiyōkai, który był dość dobrze znany i siejący postrach w całej feudalnej Japonii. Uznawany jako najsilniejszy demon w swoim rodzaju. Spłodził dwóch synów, z których drugim był inu hanyō Inuyasha, który urodził się z ludzkiej kobiety Izayoi, żony Tōgi.
Jego pierworodnym synem był potężny Inu Daiyōkai Ssshōmaru, którego matką była kobieta inu daiyōkai. Dwieście lat przed zniszczeniem Shikon no Tama, powstrzymał inwazję armii mongolskiej prowadzonej przez Lorda Hyōga i jego syna Menōmaru. Na długo przedtem pokonał Panther Kinga po tym, jak jego plemię podjęło próbę przejęcia zachodnich ziem, którymi rządził.
Tōga miał wielu przeciwników w swoim życiu, a wielu z nich wiele lat później spotkało jednego lub obu jego synów.
Historia[]
Wizualną postać Tōgi poznajemy w momencie, kiedy stoi na plaży w środku nocy przy świetle księżyca. Po zwyciężonej walce z Ryūkotsusei, Inu no Taishō zostaje dotkliwie ranny. I nawet w obecnym stanie, po dodatkowej potyczce z najstarszym synem; Sesshōmaru, wyruszył do twierdzy, by uratować swoją żonę Izayoi i ich nowo narodzonego syna, któremu nadał przed swoją śmiercią imię - Inuyasha. Jednakże będąc wciąż słaby przez ciężkie obrażenia, umiera broniąc ukochaną i ich dziecię przed ludzkim wrogiem Takemaru, który nastawił żołnierzy przeciwko Psiemu Demonowi, zaś sam zakończył żywot ciężarnej Izayoi, ze względu na to, że nie zamierzał pozwolić Inu Daiyōkai, się do niej dostać, i ani tym bardziej pozwolić jej wydać na świat pół-demoniczne niemowlę. Ostatecznie plan Takemau nie odnosi sukcesu, ponieważ kobieta zostaje wskrzeszona, po zabiciu gońców przy użyciu Tenseigi i bezpiecznie ewakuowana z synem z zamku.
Tōga ginie po runięciu budowli w czasie pojedynku z Takemaru.
Brama do jego grobowca jest ukryta w czarnej perle (mistycznym klejnocie, który tworzy ścieżkę między światami śmiertelników i duchów) wewnątrz prawego oka Inuyashy, które zostało stworzone przez Hōsenki - ostrygowego demona na rozkaz Tōgi. W perle, ich ojca ciało jest pokazane jako ogromny szkielet psa w zbroi: jego prawdziwej formie, według Myōgi.
Miecz Tessaiga, został wykuty z kła Tōgi i spoczywa w tym przepastnym szkielecie, chronionym przez barierę, która odpycha wszystkich nie-ludzi, a także niegodziwych ludzi. Z nie tylko tego powodu, Inuyasha dziedziczy miecz, a nie Sesshōmaru. To również sugeruje, że Ojciec nigdy nie był fanatykiem ludzi, ale nie był też zły. Którymś razem Sesshōmaru wspomina, że miał „miłosierne serce dla ludzkości”. Wygląda na to, że miał poczucie honoru i być może chciał, aby zarówno jego gatunek, jak i rasa ludzka żyły w pokoju.
Działał jako Władca Zachodnich Prowincji Japonii, zyskując wielu innych sprzymierzeńców yōkai, ale także zachowując zamiłowanie do ludzi. To zaskakuje jego pierwszą żonę, Matkę Sesshōmaru, która jest obojętna wobec ludzi i postrzega ich głównie jako potencjalne źródło pożywienia.
Podczas, gdy Tōga nie krzywdził ludzi, często stawiał czoła nowym wyzwaniom lub stawiał je z innymi potężnymi yōkai; jego najwcześniejszym znanym przeciwnikiem był Daiyōkai Shishinki, który stracił połowę twarzy, a część mocy jego Meidō Zangetsuha została wchłonięta przez Tessaige. Lecz jak się okazało, była to niekompletna i niestabilna technika, dlatego Tōga zapieczętował ją w Tenseige. Drugie znany pojedynek Psiego Demona pochodził od plemienia demonów Pantery, kiedy Sesshōmaru był dojrzałym demonem; Jednak wojna została szybko rozstrzygnięta w chwili, gdy Psi Generał zabił Panther Kinga.
Chociaż Tōga kochał swoją pierwszą rodzinę, jego relacje z Sesshōmaru wydają się być odległe - jeśli nie otwarcie wrogie, jak ukazane jest w trzecim filmie. Nienawiść Sesshōmaru do ludzi na początku serii jest jeszcze większa niż swojej matki, ponieważ nigdy nie słyszymy, jak mówi ani dobrego słowa o Inuyashy lub Izayoi.
Jednak najwyraźniej podziwia swojego ojca i pragnie naśladować jego zwycięstwa nad wieloma potężnymi demonami. Matka Sesshōmaru wydaje się być niewzruszona związkiem Tōgi z Izayoi - akceptuje, według niej, jego dziwną fascynację ludźmi i nadal czule o nim mówi, podczas spotkania z Sesshōmaru.
Nieznane są okoliczności i czas pierwszego spotkania Tōga i młodej księżniczki Izayoi, ani momentu ich zakochania. Po każdej podróży i rzucaniu kolejnych wyzwań Wielkim Demonom (czasem krzyżując ścieżki z Sesshōmaru, który nie brał sobie do serca rad ojca), wracał do ukochanej, aż w końcu zaszła ona w ciążę. Jednak nie tylko Inu no Taishō czuł miłość wobec Izayoi. Takemaru, który służył księżniczce, również był w niej zakochany. Podczas, gdy Tōga walczył z nowym yōkai (smokiem Ryūkotsusei), Takemaru odkrył, że ciąża Izayoi była wynikiem schadzki z yōkai i od tamtej pory starał się zapobiec narodzinom dziecka hanyō.
Tōga w końcu spotkał swojego przeciwnika. Chociaż udało mu się zamknąć Ryūkotsusei w klifie, będąc w swojej prawdziwej formie, Gigantycznego Psa, nie był w stanie zadać mu śmiertelnego ciosu i w wyniku walki odniósł śmiertelne rany. Myōga następnie przekazał mu informację o czyhającym niebezpieczeństwie Izayoi i jemu nienarodzonemu synowi. Sesshōmaru wyczuł rychłą śmierć ojca i zażądał, by przekazał mu swoje miecze Tessaiga i Sō'unga. Tōga jednak odmówił mu, pytając, czy byłby skłonny go dla nich zabić. Sesshōmaru oznajmił, że chce dorównać mocy Ojcu, zdobywając jeden z mieczy, więc Tōga zapytał go, czy ma coś, co zamierza ochronić. Nie zdając sobie sprawy, że jego ojciec zawsze próbował nauczyć go współczucia, Sesshōmaru zadrwił, szydząc z potrzeby ochrony czegoś, zaliczanego do słabości. To właśnie ta wiara naprawdę umocniła jego nienawiść do Inuyashy wieki później, kiedy obwiniał śmierć Inu no Taishō, jako współczującą potrzebę ochrony swojej żony i syna. Tōga przybrał, wtedy swoją prawdziwą formę i pomimo próśb Myōgi po raz ostatni udał się do Izayoi.
Hanyo no Yashahime[]
Inu no Taishō zostaje wspomniany, jako jeden z Dwóch wielkich władców, których terytoria dzieliły się na Ziemie Wschodnie i Zachodnie. Tōga do czasu swej śmierci, władał Ziemiami Zachodnimi, natomiast Kirinmaru Ziemiami Wschodnimi.